Vaderdag
Het is vroeg nog, en ik beluister
De kleine stapjes, het stil gefluister
Ik hoor ze trippelend dichter lopen
Zachtjes doen ze de deur open
Snel doe ik mijn ogen dicht
Gebruik voor hen mijn slaapgezicht
“’t Is vaderdag” roepen ze hard
Ik schrik dan op, gespeeld verward
Ze springen beiden op het bed
Met in hun oogjes dolle pret
Dankzij hun kindergeluk
Kan mijn dag echt niet meer stuk
Reacties op dit gedicht
| **Christel: | Zondag, september 03, 2006 17:09 |
| heel mooi geschreven echt ;) ××; × |
|
| reza29: | Dinsdag, augustus 16, 2005 13:57 |
| Mooi geschreven, ik voel het gevoel, de warmte, ik voel het gemis het zelf nooit gekend te hebben :( | |
| Mathilde: | Zondag, juni 12, 2005 13:41 |
| is dat vandaag dan? oeps.... | |
Over dit gedicht
| Auteur: scientist | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 12 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||