Voor altijd verleden tijd.
Op de maten van je tonen
zing ik nu zacht mijn eigen lied
Diep in je ronde vormen woon ik
zonder zorgen noch paniek
Eerder, moet ik jullie bekennen,
liepen wij niet meer hand in hand
Maar door zwaar beladen daden
ieders op ons eigen strand
Heel ons ijspaleis was overgoten
en gesmolten tot een scherpe spies
Waarmee mijn hart werd afgestoten
vanaf de afgrond in het diep
Die viel ver in een diepe diepte
maar jij sprong mij snel achterna
Jij viel met mij daar en jij riep maar:
“Je hebt gelijk, vergeef mijn daad”
Nu verlicht de zon en warmt het kussen
waarop wij samen rustend zijn
van al je foute onzinnigheden
maar voor altijd verleden tijd!!
Over dit gedicht
| Auteur: Cest moi: Bob | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 13 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||