Bang om te leven..

Bang..

Starend naar buiten,
Naar de wind die rustig door de bomen waait..
Starend naar buiten,
Waar het licht van het leven mij toe zwaait..

Zonder een woord te zeggen,
Rolt er langzaam een traan over mijn wang..
Zonder een woord te zeggen,
Voel ik me eenzaam en bang..

Bang,
Om afscheid te nemen van het mooie leven..
Bang,
Om nooit meer liefde te kunnen geven..

Maar nooit zal ik opgeven..
Nooit, zal ik me huilend laten gaan,
Want ik wil later met trots kunnen zeggen,
Anne, je hebt je best gedaan..

Geschreven door

Little_Angel

Reacties op dit gedicht

Little_Angel vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

tulpje:	Dinsdag, november 22, 2005 19:05
ja inderdaad geef nooit op voor jou komt er ook een tijd een hele mooie tijd liefs mijn

Longo Ornella:	Donderdag, juni 16, 2005 09:13
Dat mag je vandaag al tegen jezelf zeggen... Alleen nog maar om het feit dat je zegt nooit op te zullen geven... Als je naar buiten staart en het licht van het leven zwaait je toe, schenk dat licht dan een kleine glimlach en zwaai even terug... Op die manier ziet het leven jou graag en is de 'liefde' van jou kant uit veel gemakkelijker! Mooi gedicht, echt waar! (bedankt voor je reactie) Dikke knuffel Ornella

*Miii...*:	Woensdag, juni 15, 2005 20:56
echt mooi... en ik weet zeker meisje dat je er door komt. ik heb me ook een tijd zo gevoeld maar jij bent sterk... je komt er wel. kusje x

Anders:	Woensdag, juni 15, 2005 15:17
Goed hoor,, heel erg mooi ik ben er door gevangen.

Over dit gedicht

Auteur: Little_Angel
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 15 juni 2005
Thema's: [Angst] [Leven] [Verdriet]