Herkenning
In jouw warme woorden
herken ik zijn omhelzing
de liefde in hoogst eigen persoon
maar je maakt me bang
zo, op die manier
kijk ik terug naar het verleden
en toch klopt mijn hart
als ik weet dat ik in je leef
dat je me opwacht in een doodse stilte
maar het spijt me
ik kan het echt niet
ik zou niets liever willen
maar mijn lijf kan het niet opbrengen
die duivelse angst voor zijn handen
te verdringen
Reacties op dit gedicht
| Zilke: | Donderdag, juni 16, 2005 16:51 |
| Aaaah, kun je geloven dat ik hier zo kwaad van word?!!! Hoe een mens een ander mens zoiets kan aandoen, hij moest eens weten, verdorie toch! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Hannepon | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 15 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||