Titanic
Titanic
Voor vele mensen was dit een schip om van te dromen.
Door het raken van een ijsberg is hier een einde aangekomen.
Dromen werden ontnomen door een nachtmerrie.
En de paniek sloeg toe en er ontstond een herrie.
Je hoort de mensen in paniek roepen en scherven die klinken.
Het schip kan de schade niet verdragen en zal gaan zinken.
Met angst voor de dood zal de harde werkelijkheid toeslagen.
Er zullen te weinig sloepen zijn om de mensen te kunnen dragen.
Gezinnen werden uit elkaar getrokken en mannen bleven achter.
Ze zeiden; we blijven achter, je hoeft nu niet op me te wachten.
Vele mensen hebben hun dierbare mee onderzien gaan.
En beseffen later pas dat ze alleen verder moeten gaan.
Geschokt in een sloep komt de volgende morgen een boot.
Vele mensen zijn ziek en onderkoeld, deze ramp vergeet je nooit.
Alleen achter blijvend een nieuw bestaan moeten opbouwen.
Een groot verdriet van verlies wat tijd en pijn kost om te rouwen.
Voor vele mensen was dit een schip om van te dromen.
Door het raken van een ijsberg is hier een einde aangekomen.
Dromen werden ontnomen door een nachtmerrie.
En de paniek sloeg toe en er ontstond een herrie.
Je hoort de mensen in paniek roepen en scherven die klinken.
Het schip kan de schade niet verdragen en zal gaan zinken.
Met angst voor de dood zal de harde werkelijkheid toeslagen.
Er zullen te weinig sloepen zijn om de mensen te kunnen dragen.
Gezinnen werden uit elkaar getrokken en mannen bleven achter.
Ze zeiden; we blijven achter, je hoeft nu niet op me te wachten.
Vele mensen hebben hun dierbare mee onderzien gaan.
En beseffen later pas dat ze alleen verder moeten gaan.
Geschokt in een sloep komt de volgende morgen een boot.
Vele mensen zijn ziek en onderkoeld, deze ramp vergeet je nooit.
Alleen achter blijvend een nieuw bestaan moeten opbouwen.
Een groot verdriet van verlies wat tijd en pijn kost om te rouwen.
Reacties op dit gedicht
| *girliej*: | Vrijdag, juni 17, 2005 15:23 |
| een beetje dubbelzinnig vind ik, je gedicht ;) als je het vergelijkt met het leven van sommigen: vol verdriet en pijn ( = zinken van het schip = geluk dat verdwijnt) en dan het leven dat ze weer moeten opbouwen, maar het verleden zullen ze nooit vergeten (= laatste strofe) heel mooi verwoord ;) en ja, het was supererg! dikke knuf clau |
|
| Hans Winter: | Donderdag, juni 16, 2005 20:44 |
| toen er mensen gingen vallen, telde ik de lengte van de laatste hunner gedachten. hans |
|
| Irdana: | Donderdag, juni 16, 2005 16:50 |
| inderdaad een intens verdrietige gebeurtenis maar ik vond de film prachtig ook al had hij een droevige afloop (je gedicht mooi neer gezet) met liefs en middag groet Irdana | |
| roodroosje: | Donderdag, juni 16, 2005 16:17 |
| eej! Heel mooi! Tis idd erg dat zoiets is gebeurd... Veel liefs, |
|
| --L0vely,,--: | Donderdag, juni 16, 2005 16:04 |
| ho0ii ja dit is inderdaad een tragische gebeurtenis geweest.. zo veel mensen om gekomen,,en er werd nog wel gezegd dat het een heel "krachtig" schip was.. heel erg mooii verwoord,, kus kus,,!nguh... |
|
| 4fun: | Donderdag, juni 16, 2005 13:42 |
| Mooi gedicht, tragische gebeurtenis. | |
| Longo Ornella: | Donderdag, juni 16, 2005 10:47 |
| Heel mooi gedicht... Dit is inderdaad een gebeurtenis die bij vele mensen in het geheugen gegrift staat! Ik denk dat wij die daar niet bij waren ons niet kunnen voorstellen hoe dat moet geweest zijn... Kusje x! |
|
| ~bengel~: | Donderdag, juni 16, 2005 10:38 |
| goed verwoord groet bengel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moongirl1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: bieke | ||
| Gepubliceerd op: 16 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||