Nooit vergeet ik ...
Nooit
vergeet ik
hoe jij was.
Als een vader,
maar je was een opa
van mij.
Nooit
vergeet ik
wie je was.
Totdat je daar lag,
tussen 4 witte muren
in dat bed.
Nooit
vergeet ik
hoe het was.
Die dag bij de crematie.
Ik was nog jong,
maar snapte het wel.
Nooit
vergeet ik
je ooit nog.
Je blijft in m'n gedachten
voor eeuwig
.. en altijd!
vergeet ik
hoe jij was.
Als een vader,
maar je was een opa
van mij.
Nooit
vergeet ik
wie je was.
Totdat je daar lag,
tussen 4 witte muren
in dat bed.
Nooit
vergeet ik
hoe het was.
Die dag bij de crematie.
Ik was nog jong,
maar snapte het wel.
Nooit
vergeet ik
je ooit nog.
Je blijft in m'n gedachten
voor eeuwig
.. en altijd!
Reacties op dit gedicht
| R-Snoetje-: | Zaterdag, juni 18, 2005 18:12 |
| Op m'n 9e is m'n opa gestorven aan longkanker. ik begreep toen wel dat het heel verdrietig was maar ik was toen nog een beetje jong. Nu besef ik pas hoe erg ik hem mis. 6 jaar later.. | |
| sanne: | Vrijdag, juni 17, 2005 22:28 |
| eel mooi veel succes bij het verlies xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: R-Snoetje- | 
|
|
| Gecontroleerd door: kitty23 | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||