Pijnlijke herinnering
Harde woorden roepen pijn naar buiten..
Zoveel maal schelden ze elkaar uit.
Handen bedrukken mijn oren
Om uit de gehele toestand te raken.
Afgelopen jaar zou ik tussenkomen
Mezelf offerde ik op voor dit conflict..
Nu zonder ik me enkel af
En laat de wreedheid zijn gangen gaan.
Een harde knal schrikt me op
Uit mijn verdwenen positie zoek ik angstig,
Wegen om in bereik te komen zijn er niet.
Mijn hart slaat op hol,
Kippenvel verschijnt over mijn lichaam..
Radeloze gedachten zoeken een uitgang,
In deze hopeloze toestand.
Zonder een gebeurde schok,
Een sprakeloze herinnering aan vroeger..
Nog steeds vliegen zinnen in het rond.
Enkele decibels overschrijdend...
Ik slaak een kreet te bedaren,
Er overheerst een plotse stilte.
Als het ware verstijfd aan de grond
Blijf ik roekeloos staan..
Een traan van opluchting rolt over mijn wang..
Zachtjes volgen verscheidene andere
De droevigheid tegemoet...
Reacties op dit gedicht
| [Fighter]: | Dinsdag, november 01, 2005 22:44 |
| was = wat.. Sorry! Wilde te snel! ;) |
|
| [Fighter]: | Dinsdag, november 01, 2005 22:43 |
| HeeJ,, Dankje voor je reactie.. Super mooi geschreven dit! Mijn ouders zijn gescheiden.. En dat was ik geschreven heb.. Was dus ook 1 en al herinnering.. Pijnlijk.. Maar zo waar! Sterkte.. Je mag altijd mailen.. Liefs |
|
| m@rcel: | Zaterdag, juni 18, 2005 11:28 |
| droevig mooi, heel mooi geschreven Knuffie m@rcel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Poohieke | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 18 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||