Kleine kostbaarheden
liggen stil in zilv'ren doosje
herinneringen aan verleden
bewaar ik daar nu al een poosje.
Kleine kinderlevens die met elkaar verstrengeld zijn
keren terug in mijn herinnering
als ik kijk naar tandjes klein..
De oudste, van mijn engelenkind,
het is zo wit en fijn
gelukkig kan een herinnering
op zo'n manier ook tastbaar zijn..
Zij was een schattig krullenkind
de haartjes als een kransje
die dansten in de zachte wind
als deden zij een dansje..
En later, bij een grote Sas,
zo vol en lang als van een fee,
maar toen zij overleden was
nam zij die schoonheid met zich mee...
Nu koester ik herinnering
aan een vervlogen leven
dat veel te snel verloren ging;
niet meer was haar gegeven..
De tweede, van mijn stoere zoon,
hij wil er zo graag wezen
hij vindt een grote mond nu heel gewoon
en dat hij niets meer hoeft te vrezen
van bestraffend woord door pa en ma;
daar denkt hij niet goed over na...
Maar weet je wat zo schattig is,
ik zie nog steeds die kleine jongen
die 'k toch ook een beetje mis,
hij groeide op met grote sprongen..
De stekelhaarjes zijn verruild
voor volledig gestyleerd haar
een volle dos waar krul in schuilt
ik kijk er toch zo heel graag naar
Nu een jong volwassen man;
mooi van lijf en leden,
daar komt een fijne kerel van
als pubertijd is uitgestreden..
De derde is een kleine tand
behorend bij het jongste kind;
heel veel was er aan de hand
dat nu nog steeds zijn weerklank vindt.
Te vroeg geboren, couveuseplek
drie keer stervende geweest
wij van angst echt bijna gek:
zijn pijn bezeerde ons het meest..
Nu gelukkig opgegroeid
tot een kerngezond mooi joch
in acht jaren opgebloeid,
Och, dan ben je dankbaar toch?
Alles doet 'ie helemaal goed:
Er is niets meer in gebreke
barstensvol met levensmoed'
'k heb er zo van opgekeken...
Kleine kostbaarheden
gekoesterd in een zilv'ren doosje
herinneringen aan hun verleden
bewaar'k langer dan een poosje
Veel verdriet is ons bekomen;
toch ben ik een dankbaar mens,
dat hen niets zal overkomen
is mijn allergrootste wens...