Je huilt tranen vol pijn
die zich etteren in je ooghoek
waar vliegen zich op verlustigenIn jouw kinderogen
zie ik enkel ellende
je roept om je moeder
zij die kan troosten
is niet meerDe onmacht van je
wanhopige vader
vertaald zich in agressie
als hij je niet voeden kanJe bent onzichtbaar kind
hier willen we je niet zien
Het verwoesten van de wereld
heeft hier de hoogste prioriteit
spikkeltje: | Vrijdag, juni 24, 2005 22:02 |
pijnlijk , maar gebeurt veel .... | |
m@rcel: | Vrijdag, juni 24, 2005 13:08 |
Prachtig rakend mooi geschreven zeer,zeer mooi Liefs m@rcel |
|
~bengel~: | Vrijdag, juni 24, 2005 08:09 |
echt heel mooi verwoord pijnlijk, verdrietig gebracht groet bengel |
|
Niniki: | Vrijdag, juni 24, 2005 07:54 |
kippevel...... knuffie niniki |
|
Janette Scharenborg: | Vrijdag, juni 24, 2005 02:16 |
prachtig geschreven, ik denk ook altijd aan die kinderen die het niet zo fijn hebben, wou dat ik meer kon doen voor ze. Veel liefs Janette | |
flores: | Vrijdag, juni 24, 2005 01:44 |
Prachtig/heftig/rakend...mooi beschreven de eenzaamheid. liefs.. |
|
Auteur: Renate-td- | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 24 juni 2005 | ||
Thema's: |