Herkenbaar de pijn
machines razen
maar passen zijn traag
gedachten stil
teveel
het leed wat speelt
elke ziel zijn eigen verhaal
al te lang samen
schept verbondenheid
in pijnlijk wenen
in weken
ontvallen vele dierbaren
rond om ons heen
wat kan ik zeggen
wat kan ik doen
de knop om en verder leven
of troost
en aandacht geven
het niet weten drukt op mijn ziel
in eigen tranen nog zo vers
kijk ik in donkere nacht
en zucht
bijna voelbaar
wat leeft
en nu zo veel tranen geeft
maar ik mis de kracht
er echt voor hen te zijn
en in mijn hart doet dat pijn
***Wim****
Lia : | Woensdag, juni 29, 2005 12:30 |
zoveel herkenning.. .ik snap het heel goed.. je bent dan al zo met jezelf bezig.. je wil wel er zijn voor anderen.. maar dat lukt niet altijd.. kei mooi dicht waar ik me goed in kan vinden.. liefs,Lia | |
hiljaa: | Woensdag, juni 29, 2005 09:49 |
dit vind ik een pracht van een gedicht! heel gevoelig! knufliefs--hiljaa-- |
|
Auteur: Black Lord | ||
Gecontroleerd door: bieke | ||
Gepubliceerd op: 29 juni 2005 | ||
Thema's: |