een zwoele nacht..
Starend door het raam
Denkend aan jou en mij
Je fluistert mijn naam
Je komt steeds dichterbij
Je neemt me mee in een zwoele nacht
We verliezen alle besef
Hier hebben we beiden op gewacht
De realiteit steeds verder weg
Jouw handen over mijn lichaam
Mijn lippen zwevend over dat van jou
Ze raken elk plekje teder aan
We gaan steeds verder tot de eerste ochtenddauw
Nog een innige omhelzing met je laatste krachten
Nog een laatste keer : ik zie je graag
Je weet dat ik steeds op je zal wachten
Toch keer je telkens terug naar haar...
Reacties op dit gedicht
| soulsister: | Zaterdag, juli 02, 2005 21:50 |
| ja en dat doet pijn,mooi gedicht, liefs |
|
| Writenote: | Zaterdag, juli 02, 2005 21:38 |
| Dat was erg mooi geschreven. Ik weet niet hoeverre je gedicht aan de werkelijkheid grenst, maar als dit een uiting is: sterkte! | |
Over dit gedicht
| Auteur: *RubberDucky* | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 02 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||