Kaf
Kaf
Ik lees en schouw
de ware meesters
gedichten wonderschoon
ik lees ze graag
met diepe bewondering
vele gedichten zijn speciaal
raken hart of ziel
of strooien troost
naar hen die vragen
anderen gaan over beleven
of liefde geven
alles verwoord
als of engelen zingen
ik wou slechts een graantje zijn
in een hemels koren veld
echter de boer
vond mij kaf
en scheide mij van de rest
nu wandel ik langs de halmen
en zie ze wuiven
ik zie de pracht die ze geven
laat de zon in goud geel stralen
zo dat de boer
straks alleen het beste binnen zal halen
het koren zal eeuwig groeien
en de boer
is dan al lang vergeten
en er zal ook kaf zijn
en boeren die het scheiden
het laat zich nu eenmaal
niet vermijden
***Wim****
Reacties op dit gedicht
| Semara : | Zondag, juli 03, 2005 19:11 |
| die stomme boeren ook altijd!! hihi geintje Mooi gedicht. knuf semara |
|
| sunset: | Zondag, juli 03, 2005 11:54 |
| Nou, schrijf jij maar lekker door. Want in dit korenveld ben jij zeker niet het kaf (Als er hier überhaupt kaf is). Liefs en mijn genegenheid / sunset |
|
| Annemieke van der Ven: | Zondag, juli 03, 2005 10:13 |
| kaf en koren... het maakt niet uit, het één zal altijd bij het ander horen... want ik voel me goed als kaf... ook al denk misschien een echte dichte wel, die is maf.. liefs Annemieke |
|
| Lia : | Zondag, juli 03, 2005 10:05 |
| prachtig gedaan... en weet je Wim.. we zijn allemaal bijzonder en uniek... dus lekker blijven schrijven... knuf,Lia | |
Over dit gedicht
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 03 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||