De brug naar mijn droomkasteel
De brug naar mijn droomkasteel
Ik draag in geopende handen
een traan
hoor de klanken van mijn ziel
zuiver en puur
het klinkt als een hemels zingen
na een pijnlijk verleden
geloof
in verlangens van eigen hart
maakt de wereld open
voor nieuwe paden
ik breng haar naar zee
waar het zich thuis voelt
in onmeetbare hoeveelheid zilt
gedeelde smart
wat door eeuwen is gedragen
de scherpe kanten
slijten van mijn ziel
wind breng maar vreugde
de deuren zijn geopend
ik laat ze toe
geef me wel de tijd
om aan ze te wennen
alles is zo nieuw
maar de moed
die in me woont
zal vechten
tot de brug
naar mijn droomkasteel
gereed is
gedragen door vele engelen
en al hun kracht
delers
in al hun pracht
***Wim****
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 03 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||