Maandauw (wg)
Maandauw
Ik kijk naar de lucht en zie een zilveren hemel
helder van kleur, magische en mooi
de sterren twinkelen als nooit te voren
de maan schijnt met haar ronde vormen
Het landschap is donker en vol met de schaduw
van de duisternis die de nacht brengt
een uil roept, de wind waait zachtjes
de natuur spreekt een donkere taal
Een nevel stijgt op van het natte gras
het kan niet drogen in de koude nacht
maar daar waar magie spreekt, is het niet nodig
de zon zal de tranen drogen die de aarde s’nachts laat
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Fortune | 
|
|
| Gecontroleerd door: kitty23 | ||
| Gepubliceerd op: 03 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||