Zie jullie hier, nu eens allen droevig staan
Met pa’s beeld als afscheidsgedicht in de hand
Bij die urn waar ze hem hebben in gedaan
Alsof ze hem echt tot as hadden verbrand
Geloven jullie dat hij is heen gegaan
Hij die naar ons kijkt door deze dunne wand
Die eens doorheen de muren kon zien en gaan
Waar zijn wij gebleven met al ons verstand
Doch Pa laat weer alles gewillig begaan
Mee rollend met de golven over het zand
Laat ook hij die nimmer weent ener zout traan
Als schaduw van hem en ma al op het strand
Oren zien zwijgen en verdragend voldaan
Sluit hij nu met hart en ziel een nieuw bestand
Waar wij de handen moeten in elkaar slaan
Zoals hij het ook steeds voor ons heeft gepland
Pa onze liefde voor jou zal nooit vergaan
Waar jij ook bent ,of waar mama ook beland
Zal jouw as nu de vierwindstreken inslaan
Als een eeuwigdurende familieband