Ik kon het niet.
Ik heb je gebeld
en in gedachten
alles verteld,
alles
wat ik je wou zeggen,
over hoe ik mij voel
en wat ik bedoel,
maar...
ik kon het je niet uitleggen.
Mijn stem liet mij in de steek,
mijn benen werden zo week
en daar kwamen ook de tranen.
Verstikt en verward,
de woorden zo hard
en jij kon alleen maar beamen
dat je het niet meer wist,
je had je vergist,
een grote warboel in je hoofd
En nu is alles weg,
alles wat je hebt gezegd
en alles wat je had beloofd.
Ik heb je gebeld
maar heb je niets verteld,
niets...
ik heb je niet kunnen zeggen
hoe ik mij voel,
wat ik precies bedoel...
heb het je niet uit kunnen leggen.
en in gedachten
alles verteld,
alles
wat ik je wou zeggen,
over hoe ik mij voel
en wat ik bedoel,
maar...
ik kon het je niet uitleggen.
Mijn stem liet mij in de steek,
mijn benen werden zo week
en daar kwamen ook de tranen.
Verstikt en verward,
de woorden zo hard
en jij kon alleen maar beamen
dat je het niet meer wist,
je had je vergist,
een grote warboel in je hoofd
En nu is alles weg,
alles wat je hebt gezegd
en alles wat je had beloofd.
Ik heb je gebeld
maar heb je niets verteld,
niets...
ik heb je niet kunnen zeggen
hoe ik mij voel,
wat ik precies bedoel...
heb het je niet uit kunnen leggen.
Reacties op dit gedicht
| terixie Megs: | Vrijdag, september 07, 2001 15:27 |
| Ik hoop dat je de kans krijgt het als nog uit te leggen. en bedenk niet wat je wil zeggen. als het niet spontaan komt, wil het er echt niet uit.. kop op... je bent sterker dan je denkt. xx T.M. |
|
| Steven Vermeulen: | Donderdag, september 06, 2001 19:07 |
| Doet pijn hé ! Vooraf weten wat je zeggen wil, maar op het moment zelf je adem voelen stokken. verwarde gevoelens waar je geen blijf mee weet. Herkenbaar... Hang on. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marilon | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 september 2001 | ||
| Thema's: | ||