De ironie!
Je denkt een vriend te hebben
schenkt haar je hele hart
maar als het even tegen zit
sta je alleen
met al je smart.
Je denkt een vriend te hebben
door dik en ook door dun
maar als er wolken komen
zijn het alleen
maar dromen.
Een vriend
moet toch bijzonder zijn,
er altijd voor je staan?
Waarom dan,
als het even tegen zit
moet je de weg
alleen toch gaan?
Al moet het jaren duren...
ik wil naar zo een
vriendschap turen
en niet
achteraf
het bezuren!
smid: | Woensdag, december 14, 2005 23:17 |
Begrijp ik helemaal. Kom! Laat wat horen!! Zijn er altijd,weet je best!!! Ga nu verder in jouw [leven] gedichten. Doeiiiiiiiiiiii |
|
Mamke: | Woensdag, juli 06, 2005 20:30 |
Heb het helaas al moeten ondervinden. Gelukkig fictie voor jou. | |
Lia : | Woensdag, juli 06, 2005 19:04 |
herkenbaar denk ik voor velen... knuffie..en sterkte | |
Auteur: jackie lokker | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 06 juli 2005 | ||
Thema's: |