Ravijn der doden
oude wonden open gescheurd
door pijn uit het heden
terugkeer van verlangens
naar momenten uit het verleden
spelend met de gedachte
loop ik langs een ravijn
en vraag mezelf af
is dit nou mijn medicijn?
en leeg omhulsel is over
mijn gestorven ziel zweeft
door het ravijn der doden
waar ooit alles heeft geleefd
Reacties op dit gedicht
| brinkieloontje: | Zondag, juli 17, 2005 17:51 |
| Meis, met de titel begint dit gedicht prachtig, en het eindigt net zo mooi.. :) en wat daartussen zit is van precies hetzelfde niveau! Kus Ilona |
|
| druppeltje: | Vrijdag, juli 08, 2005 13:04 |
| heel erg mooi, wel pijnlijk en hard liefs drup |
|
| Boudaatje: | Vrijdag, juli 08, 2005 12:52 |
| Mooi geschreven. Laten we het bij dromen of fantasie laten. xxx Boud. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Luna_Aileen | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 08 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||