mijn kleine meid
Met een lach op je mondje
Je armpjes naar me uitgestoken
Zo mocht ik je gisteren omarmen
Mijn handen trillend als een riet
Mijn hart weende van geluk
Je zolang moeten missen
Kan je zomaar niet uitwissen
Hemel en aarde
voor je verzetten
Niets is me teveel
Jou lieve lach,
je kraaien van geluk
Wat moet een mens meer hebben
IK loop over van geluk
Over dit gedicht
| Auteur: poky | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 10 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||