Onmogelijk meer
Als de grote wereld
drukt op mijn schouders
en zware, luide stemmen
me vermanend toe roepen
zou ik willen schuilen
onder jouw armen
en willen luisteren
naar jouw woorden
Als de glazige tranen
rollen over mijn gezicht
en mijn lijf schokkerig
heen en weer beweegt
zou ik willen dat
je een vriendin was
en niet enkel maar
diegene die je kan zijn
Reacties op dit gedicht
| Lia : | Woensdag, juli 13, 2005 18:19 |
| soms kan het zo tegenvallen... koppie op..traantjes drogen... er komen vast echte vrienden op jouw pad... liefs, | |
| sunset: | Woensdag, juli 13, 2005 14:45 |
| Wohw. Verlangend voelbaar verwoord van jou. Liefs en knuf / sunset |
|
| - Suus -: | Woensdag, juli 13, 2005 14:19 |
| Whow, zo mooi geschreven, ik zou enkel nog willen dat ik je even een knuffel kon geven, omdat woorden zo in het niet vallen nu.. liefs, Suus |
|
| Boudaatje: | Woensdag, juli 13, 2005 13:46 |
| Prachtig verwoord. xxx Boud. |
|
| m@rcel: | Woensdag, juli 13, 2005 12:41 |
| Voelbaar-verdriet Knuffie m@rcel |
|
| Benjamin de Rooy: | Woensdag, juli 13, 2005 11:55 |
| prachtig...verdriet is voelbaar... troostknuff, Ben |
|
Over dit gedicht
| Auteur: druppeltje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 13 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||