verloren onschuld
ze was klein,
zo klein,
te klein
ze was jong,
blond,
en lief
ze was zes,
zeven,
acht,
en negen
verloren onschuld
vervlogen jaren
een plek om te schuilen,
was alles wat ze wou
een plek om te schuilen,
donker,
zacht en lief
maar die plek leek verdwenen
vervlogen jaren en vele nachtmerries later
haar onschuld nog steeds niet teruggevonden
vind ze nog steeds een beetje niets...
zo klein,
te klein
ze was jong,
blond,
en lief
ze was zes,
zeven,
acht,
en negen
verloren onschuld
vervlogen jaren
een plek om te schuilen,
was alles wat ze wou
een plek om te schuilen,
donker,
zacht en lief
maar die plek leek verdwenen
vervlogen jaren en vele nachtmerries later
haar onschuld nog steeds niet teruggevonden
vind ze nog steeds een beetje niets...
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Vrijdag, juli 15, 2005 19:16 |
| moedig neergezet groetjes Dirk |
|
| *bLaCk*RoSe*: | Vrijdag, juli 15, 2005 17:03 |
| T gaat over jou he? Praat der over! XxXxX |
|
| Oorlam: | Vrijdag, juli 15, 2005 15:58 |
| mooi gedicht, vooral die opssomming van jaren bekt lekker weg | |
Over dit gedicht
| Auteur: chupacabra | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 15 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||