rust
Rust
Ik wil even geen mensen zien.
Laat me coconen laat me met rust.
Ga weg, rot op...
tenzij je me heel lief kust.
Of heel lief door mijn haar zult aaien.
Zoals papa vroeger altijd deed,
als ik moe was of zat...
Altijd al had ik het eventjes gehad,
kon ik rust bij papa vinden.
Ik wil even geen mensen zien.
Laat me coconen laat me met rust
Ga weg, rot op..
tenzij je me heel lief kust.
Ik wil even geen mensen zien.
Laat me coconen laat me met rust.
Ga weg, rot op...
tenzij je me heel lief kust.
Of heel lief door mijn haar zult aaien.
Zoals papa vroeger altijd deed,
als ik moe was of zat...
Altijd al had ik het eventjes gehad,
kon ik rust bij papa vinden.
Ik wil even geen mensen zien.
Laat me coconen laat me met rust
Ga weg, rot op..
tenzij je me heel lief kust.
Reacties op dit gedicht
| theike: | Maandag, december 05, 2005 14:31 |
| :)... zitten ze daar... :)) (maakt er ef een foto van, wacht...) (.......) |
|
| Mirjam verschoor: | Maandag, juli 18, 2005 21:14 |
| :-) dit bezorgt me een lach! | |
| MayadeBij: | Maandag, juli 18, 2005 20:27 |
| MevrouwdeBij ritst haar supersonische slip met capuchon dicht en komt gezellig naast je hangen ;) Kus. | |
Over dit gedicht
| Auteur: -Dibbes- | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 18 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||