Samen onder de verscholen sterrenhemel
met pijn in mijn hart
neem ik afscheid van jou
denken aan jou, vol met smart
voel ik alleen leegte
wandel ik door straten
de pijn vertraagd, herinneren blijven
en voeren stiekem mee naar zoete betere tijden
waarom heb je mij nu weer verlaten
is deze nacht zo stil om enkel te praten
ik schitter mij onder de sterrenhemel
zullen wij elkaar morgen haten?
de stilte in mijn hart doet pijn
laat ons daarom voor altijd samen zijn
samen in deze verdoemde wereld
een gebroken verleden in het schijn
laat het voortaan altijd een nachtmerrie zijn
Gedicht gemaakt op de meeting;
Met dank aan: green_eyes!, Janette, Brokengirl1989, Ruian, Laeaan, Djerba, Promodah, Elze, Lia, Kriekske, Hiljaa, Rien, Lee-Anne, fox_bert en Boudaatje