waarom moet mijn leven zo zijn,
elke ochtend opstaan, met pijn.
waarom missen wij elkaar,
en waarom vinden we het allebei raar.
ik weet het ook niet meer,
het doet me alleen maar zeer.
ik wil je zien,
zou dat mogen mischien?
elke dag denk ik aan jou,
en betwijfel ik of ik wel nog zoveel van jouw hou.
ik mis je om me heen,
en volgens mij is het iets wat ik echt meen.
ik ben deze ruzie's gewoon zat,
tis net alsof ik helemaal geen beste vriendin had.
kom asjeblieft weer terug,
niet later , maar heel erg vlug.
je betekend echt enorm veel voor mij,
binnekort staan we weer samen zei aan zei.
ook al keer jij je rug nu nog naar me toe,
en maak je me als maar moe.
ik hou me sterk,
en doe me werk.
en dat is vechte voor deze vriendschap die nu stuk is,
damn meid zie je dan niet dat ik je zo erg mis!!


binnekort is alles weer goed, vertrouw me maar!!