geschreven staat diep in mijn geheugen
de woorden die de traan een kans geeft tot vloeien
tot een rode wijn die heerlijk van geur lijkt te bloeien
maar in smaak nimmer een persoon zal heugen
verlaten en eenzaam levend in duistere moerassen
diep weggezonken waardoor bewegen onmogelijk is
met de wetenschap te leven in bevangen hechtenis
dat mij leidt dat de ziel zich laat bekrassen
ooit waren er dagen dat de maan herkenbaar was
door de zuiverheid die een ieder leven heeft bemind
in het licht mogen spelen zoals een klein kind
met op het gezicht alleen plaats voor een grimas
die dagen zijn voor altijd in het verleden verdwenen
waardoor de toekomst huilt vanwege diepe scheuren
nooit meer lichtstralen die het leven willen opfleuren
waardoor hedendaagse dromen alleen maar kunnen wenen
| black cat: | Vrijdag, juli 22, 2005 22:21 |
| Weer een schitterend gedicht, inderdaad een succes! Liefs, dieuwy |
|
| hiljaa: | Vrijdag, juli 22, 2005 20:21 |
| fictie mooi verwerkt! knufliefs--hiljaa-- |
|
| Lievelingetje45: | Vrijdag, juli 22, 2005 19:31 |
| Prachtig! Liefs en een fijn weekend! |
|
| Quando: | Vrijdag, juli 22, 2005 19:10 |
| zo, echt mooi. vind het zo goed hoe je altijd van die mooie langere zinnen krijgt. prachtig gedaan, liefs, |
|
| remie: | Vrijdag, juli 22, 2005 19:06 |
| prachtig.....liefs Remie | |
| druppeltje: | Vrijdag, juli 22, 2005 18:58 |
| heel erg mooi neergezet, prachtig beeld met die maan liefs drup |
|
| Auteur: Bert Vos | ||
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 22 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||