Opa,


Waarom moest je ons nou verlaten?
Nu moet ik verder zonder ooit nog met jou te kunnen praten.

Want je liet ons hier achter, alleen.
In deze wereld en iedereen is hier tegen mij gemeen.

Jij hebt het daar nu weer beter dat is wat ik NU WEL geloof
En je hebt het voor je ons verliet ook beloof.

Jij had geen fijn leven hier,
Je dronk zelfs niet meer bier.

Met jou ging het op het laatst heel slecht.
Dus nu in de hemel zijn dat is ook je laatste recht.

Daar heb je lanzaam en pijnlijk naar toe gewerkt,
En elke keer hebben we dat gemerkt.

Dan moest je weer naar het ziekenhuis,
Maar je voelde je daar gevangen als een muis.

Je vond het daar nooit fijn,
Ookal had je het nog zoveel pijn.

Langzaam ging jou levenloze lichaam op weg naar de oven,
En ik bleef maar hopen dat de vlammen zouden doven.

Maar dat was niet gebeurt,
En niemand heeft je er ook uitgesleurt.

Nu ben je enkel een hoopje as,
In een urn van glas.

En toch hou ik nog zielsveel van jou,
En er is geen minuut dat ik niet om jou rou.