wind en regen
Ik fluister mijn woorden
buiten in de wind
door de nacht, alleen
je hoorde mijn stem niet
ik zoek de stilte in mijn leven
en toch armen om me heen
Kon je me maar zien
buiten in de regen
doorweekt en koud
van wind en regen
ik stap in een grote plas
als jij eens van me houd
De wind neemt mijn woorden mee
mijn dromen glijden weg
ik slenter voort
en verdwijn langzaam
in het donker van de nacht
jij die mijn stem niet hoort
Reacties op dit gedicht
| m@rcel: | Vrijdag, juli 29, 2005 13:20 |
| gevoelig mooi Liefs m@rcel |
|
| Mathilde: | Vrijdag, juli 29, 2005 10:52 |
| prachtig gevoelig! liefs, mathilde |
|
| hiljaa: | Vrijdag, juli 29, 2005 09:23 |
| prachtig neergeschreven! knufliefs--hiljaa-- |
|
| sunset: | Vrijdag, juli 29, 2005 09:23 |
| Gelukkig fictie. Maar wel heel invoelend verwoord. Liefs en fijne vrij - dag / sunset |
|
| psych: | Vrijdag, juli 29, 2005 08:43 |
| zo voelend. mooi liefs elze |
|
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 29 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||