De rouwstoet
Vier Friese zware paarden in getal,
De kappen voor ogen van de paarden mysterieus
De zwarte lakens bijna aan de grond
Vaak met regen als ‘gewenste keus’
Het witte schuim op borsten door ingehouden pas
Een zwarte pluim op hoofden waaiend in de wind
Lantarenpalen, zo zag ik dat, op de koets
Dat vond ik toen als kind
Je moest er stil zijn, hoorde hoeven op de klinkers dreunen
Die aparte geur was er altijd, alsof de dood glimlachend
al een sein stuurde naar de aanwezige
kijkers om zijn gelijk te ondersteunen
willem
Klaes: | Zondag, juli 31, 2005 14:17 |
indrukwekkend mooi Groet/KLaes |
|
kimW: | Zondag, juli 31, 2005 12:14 |
Geuren zijn zo herkenbaar en gerelateerd aan iets. Daar kom je haast niet vanaf vind ik. Erg mooi verwoord. Ik zie het zo voor me hoe jij daar gestaan moet hebben en je nu die herinnering ophaald. kimkus |
|
psych: | Zondag, juli 31, 2005 11:34 |
zoals je ook ziet, zo herkenbaar gr,,elze |
|
Niniki: | Zondag, juli 31, 2005 11:21 |
Dat moet zeker indrukwekkend zijn geweest Willem. Net als dit gedicht. Knuffie Niniki |
|
Lia : | Zondag, juli 31, 2005 10:11 |
ik ken ze alleen van tv.. dat was namelijk nog voooor mijn tijd.. knuf, | |
Jannie Hoogendam: | Zondag, juli 31, 2005 10:04 |
Ik ken ze Willem, door het werk wat ik deed...heb een keer naast de uitvaartleider voor de paarden gelopen...indrukwekkend, dat wel Liefs Jannie |
|
hiljaa: | Zondag, juli 31, 2005 09:28 |
het was droef en statig mooi verwoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 31 juli 2005 | ||
Thema's: |