Een wereld van rust
Dromend over een ver land
dicht in de toekomst
lach ik oprecht en stralen
mijn ogen de voorbije dagen uitDe dagen allen gelijk doch
is het leven niet saai maar
te opwindend voor mijn
vermoeide geest te leven
Ik huil voor morgen maar
de zon verdampt mijn
tranen en ik hef mijn hoofd
naar een wereld van rust
Reacties op dit gedicht
| Rien de Heer: | Maandag, augustus 01, 2005 21:58 |
| Weer sterk van opbouw.... Groetjes, Rien. |
|
| Paulina: | Maandag, augustus 01, 2005 04:24 |
De rust zal je zeker vinden ;) |
|
| Arnica: | Maandag, augustus 01, 2005 01:54 |
| Echt heel Zondags... Mooi hoor. Liefs! |
|
| Fri..: | Maandag, augustus 01, 2005 01:14 |
| Hmm, schitterend, met de laatste strofe zo. een wereld van rust ( kan je me zeggen waar ik dat vind?) Liefs, en weltrusten Fri |
|
| m@rcel: | Maandag, augustus 01, 2005 01:05 |
| Prachtig mooi geschreven Slaap lekker m@rcel |
|
| milamber: | Maandag, augustus 01, 2005 01:03 |
| ben er niet helemaal over uit of ik nu blij of droevig wordt van dit gedicht. Hoe dan ook: erg mooi geschreven, rakend. groetjes en trusten kerwin |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Renate-td- | 
|
|
| Gecontroleerd door: bieke | ||
| Gepubliceerd op: 01 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||