traag verschijnen de beelden
de woorden van toen schreeuwen
ze razen door mijn hoofd en nog
nogsteeds doet het dagelijks pijn
zachtjes smeek ik om het einde
het einde aan de pijn die schrijnt
terwijl ik de letters langzaam schrijf
en de wereld niet meer lijkt te draaien
langzaam sluit ik mijn rode ogen
betraand gezicht begraaf ik
slik mijn laatste adem in
en slaap de slaap van duizend doden
01-08-05
Marina van Vledder: | Dinsdag, augustus 02, 2005 08:19 |
troostend neem ik je hoofd en leg het te rusten op mijn schoot veeg de tranen tot verwarring maar zaai geen onrust meer deelbaar lijkt al het geweten al spreken woorden niet ik sta hier, net niet zichtbaar maar beveel warmte toe te treden schrijf de woorden, ongewenst opdat het zich verwijderen kan je kan niet verder vallen opdat je teveel handen voelt. big hug kiss Mar |
|
lisa21: | Maandag, augustus 01, 2005 23:37 |
heel erg mooi gedicht echt prachtig veel liefs en kus lisa | |
wijnand.: | Maandag, augustus 01, 2005 23:15 |
Graag gelezen | |
Auteur: Benjamin de Rooy | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 01 augustus 2005 | ||
Thema's: |