bomma
Gisteren bij mijn schoonmoeder
in het bejaarden thuis op bezoek
======================
Stil zit ze voor zich uit te staren
Mijmerend over de voorbije jaren
lief en leed..berustend
Een glimlach verschijt om je mond
ziet ons staan,bent weer blij
enkele uurtjes gezelschap
je zit zo vaak alleen
Je geheugen is net als een zeef
Het laat je in de steek
en daar zit je nou net mee
Je hebt je door het leven gevochten
Goede tijden-slechte tijden
je maakte het allemaal mee
met waterige oogjes kijk je ons aan
als een bede laat me met jullie meegaan
steeds breekt mijn hart
als we weer moeten gaan
je alleen achterlaten
Het doet pijn
Andere oudjes nemen je mee
we zijn uit het zicht verdwenen
die glimlach is terug
op je gelaat verschenen!
Reacties op dit gedicht
| Janchay: | Maandag, augustus 29, 2005 20:01 |
| hey, wondermooi neergezet ! Ik herken het als twee druppels water , echt mooi !! |
|
| Dirk Hermans: | Zondag, augustus 07, 2005 14:36 |
| heel lief neergezet liefs Dirk |
|
| m@rcel: | Zondag, augustus 07, 2005 13:17 |
| Heel mooi lief geschreven en fijn dat je glimlach weer is verschenen, Liefs m@rcel |
|
| hiljaa: | Zondag, augustus 07, 2005 12:55 |
| moest ze bij ons in het bejaardethehuis zitten zou ik ze zeker aan het lachen krijgen ! hopelijk zijn het daar goede verzorgsters! mooi verwoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: poky | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 07 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||