De laatste keer
en daar ga je
op het ritme van de wind
je voetstap over de drempel
de laatste keer
je woorden hangen hier
nog steeds ergens in de lucht
ik zou ze willen schreeuwen
tot waar jij gaat
je hele leven lang
ze zeggen dat ik glimlachen moet
zou moeten stralen
omdat jij verdwijnt
uit mijn ogen, ja
maar niet uit mijn hart
ik vouw mijn handen
strakker in elkaar
wanneer je deur achter je sluit
dat eeuwige slot
Reacties op dit gedicht
| liientjUh: | Woensdag, augustus 17, 2005 11:32 |
| Heel moooi... met tranen in mijn ogen... precies hetzelfde maak ik mee.. ik voel de pijn.. sterkte! liefs | |
| Niniki: | Dinsdag, augustus 09, 2005 12:05 |
| triest........zucht......... knuffie Niniki |
|
| sunset: | Dinsdag, augustus 09, 2005 12:02 |
| Zo pijnvoel-droef voelbaar dit. Liefs en mijn genegenheid / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hannepon | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 09 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||