Het leven heeft haar glans verloren
ik bevind mij in een schemerwereld
turend naar de toekomst die nog
schuilt in ondoordringbare duisternis
waan ik me dood maar mijn hart klopt
Ik zit vast in de tijd die voorbij snelt
onmogelijk om mijn dagen te kleuren
onbegrepen door woorden en gevoel
de lasten dragend van een verleden
dat nimmer van mij was in dit leven
| hiljaa: | Woensdag, augustus 10, 2005 09:51 |
| droefmooi! knufliefs--hiljaa-- |
|
| kleine ikke: | Woensdag, augustus 10, 2005 03:40 |
| verdriet om iets dat zijn glans verloor, het is erg. maar erger is het verdriet dat nooit glans heeft gekent | |
| milamber: | Woensdag, augustus 10, 2005 01:49 |
| verdriet pijnlijk voelbaar, rakende woorden weer groet en trusten kerwin |
|
| Rien de Heer: | Woensdag, augustus 10, 2005 00:37 |
| Ik dacht dat ik vandaag droevige gedichten geschreven had, maar jij kan er ook wat van zeg....hopelijk toch wel fictie?? Groetjes, Rien. |
|
| m@rcel: | Woensdag, augustus 10, 2005 00:22 |
| droef-mooi geschreven Slaap lekker knuff m@rcel |
|
| Raira (Ria): | Woensdag, augustus 10, 2005 00:21 |
| ik kan me helemaal voorstellen dat dit alles met je gebeurt en het soms zo eindeloos donker lijkt maar echt er blijft licht wenken om elke hoek ja...ik zie het ook wel eens minder schijnen maar het is er wel erg mooi rakend verwoord liefs trustenknuff Ria |
|
| ana (stacia): | Woensdag, augustus 10, 2005 00:20 |
| Weinig origineel van me maar jouw 2 laatste slotzinnen zijn alweer schitterend. Een waar gedicht op zich. liefs ana |
|
| Auteur: Renate-td- | ||
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 10 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||