De grote stad
Dwalend stonden de meisjes stil
langs de weg, vervreemd te staren
auto’s hielden hun adem in of
bromden tevreden voor zich uit
Samen krompen ze bang ineen
tot treurig straatbeeld verstenende
vroegen ze hulp, maar kregen niets
niemand leek hen te kunnen zien
Wanhoop gutste langs hun wangen
vormde stroompjes tussen tegels
ze zochten begrip in lopende ogen
maar werden elke keer afgewezen
De wereld reed weg, liet hen achter
ver van thuis in paniek verwezen
hadden ze spijt van hun vrije vlucht
wilden ze niets dan weer negen zijn
langs de weg, vervreemd te staren
auto’s hielden hun adem in of
bromden tevreden voor zich uit
Samen krompen ze bang ineen
tot treurig straatbeeld verstenende
vroegen ze hulp, maar kregen niets
niemand leek hen te kunnen zien
Wanhoop gutste langs hun wangen
vormde stroompjes tussen tegels
ze zochten begrip in lopende ogen
maar werden elke keer afgewezen
De wereld reed weg, liet hen achter
ver van thuis in paniek verwezen
hadden ze spijt van hun vrije vlucht
wilden ze niets dan weer negen zijn
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, augustus 15, 2005 20:48 |
| was je vroeger nog voor onze tijd binnen de muren veilig in het bolwerk van beschaving, tegenwoordig zijn er de mensen anoniem dragers van nuttige functies of niets, tenzij iemand bereid is zich zwervend te zien. hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elizaenzo | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 15 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||