gebroken
De scherven liggen waar ze gister zijn gemaakt.
Ze hebben ze daar laten liggen.
Niemand heeft ze opgeveegd.
Een pijnlijke herinnering,
een scherf in mijn voet.
Een open wond die niet wil helen,
of steeds weer wordt open gekrabd.
Een korst die maar niet drogen wil,
of een litteken dat achterblijft.
Ik veeg de scherven op,
hopend dat met hen al het andere verdwijnt.
Ze hebben ze daar laten liggen.
Niemand heeft ze opgeveegd.
Een pijnlijke herinnering,
een scherf in mijn voet.
Een open wond die niet wil helen,
of steeds weer wordt open gekrabd.
Een korst die maar niet drogen wil,
of een litteken dat achterblijft.
Ik veeg de scherven op,
hopend dat met hen al het andere verdwijnt.
Reacties op dit gedicht
| L.Bert: | Dinsdag, augustus 16, 2005 23:36 |
| De scherven liggen waar ze zijn gemaakt. Een prachtig begin van jouw verdrietige ontboezeming. | |
| *me&tears*: | Dinsdag, augustus 16, 2005 13:13 |
| mooi..herkenbaar..en vol gevoel | |
Over dit gedicht
| Auteur: lautje | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 16 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||