In mijn droom zag ik een meisje
Zittend helemaal alleen
In haar hand een smeltend ijsje
Als een magneet liep ik er heen.
Een paar grote blauwe ogen
Met tranen gevuld keken mij aan
Eerst ging ik haar tranen drogen
Toen vroeg ik haar op te staan.
Op een bankje tussen de bomen
Vroeg ik haar naar haar intense verdriet
Opnieuw zag ik de tranen stromen
Het waarom wist ik toen nog niet.
Opeens een klein handje in die van mij
Haar ogen keken mij vragend aan
Ik schrok toen ze zei
Mag ik met jou naar huis toe gaan
Ik ging toen om de reden vragen
Toen zei ze en begon te snikken
Dat ze zo werd geslagen
En het bleef niet bij een paar tikken
Haar vader speelde een spel met haar
Dat nooit had mogen gebeuren
Het leek alsof mijn hart bevroor
En kon dit onmogelijk goedkeuren
Ik ging naar huis en nam haar mee
En gaf haar ouders aan
Ze werden opgepakt alle twee
En ze is nooit meer weggegaan
Dat deze dingen gebeuren
Dat doet me zoveel pijn
En het is toch te betreuren
Dat er zulke ouders zijn
| GuusJ_: | Dinsdag, november 28, 2006 22:54 |
| het is herkenbaar iik woon ook bij mijn vriendin! Gaat eht ovet jeself? nahJoa dikke knuff Guusje |
|
| Wishdom: | Zondag, augustus 28, 2005 17:33 |
| Super mooi gedicht! | |
| ana (stacia): | Donderdag, augustus 18, 2005 00:14 |
| Zulke ouders zijn te betreuren ... jouw aanwezigheid des te beter. Mooi van jou. liefs ana |
|
| Dirk Hermans: | Woensdag, augustus 17, 2005 21:38 |
| mooi verwoordt liefs Dirk |
|
| Irdana: | Woensdag, augustus 17, 2005 20:00 |
| een prachtig verwoord gedicht helaas is de inhoud diep en diep triest het zou eigenlijk onmogelijk moeten zijn maar het gebeurt heelaas nog steeds in deze maatschappij triest! met avondgroet Irdana |
|
| Oorlam: | Woensdag, augustus 17, 2005 16:28 |
| ... aaien terug;-) |
|
| mariette schepenaar: | Woensdag, augustus 17, 2005 15:27 |
| je kunt idd niet begrijpen dat er mensen zijn die zoiets doen ook al was t maar in je droom in het echt zou je het ook zo doen xxx mariette |
|
| lisa21: | Woensdag, augustus 17, 2005 14:12 |
| snik snik wat een erg verdrietig gedicht wel moi verwoord en is zeker heeel erg pff bahh liefs en xxx lisa | |
| remie: | Woensdag, augustus 17, 2005 14:05 |
| dat zijn geen ouders maar monsters....liefs Remie | |
| m@rcel: | Woensdag, augustus 17, 2005 13:46 |
| is heel erg dat zo iets degelijks nog steeds gebeurt, stilmakend mooi geschreven prachtig gedaan Riann Knuff/liefs m@rcel |
|
| arie: | Woensdag, augustus 17, 2005 13:37 |
| Jouw goedheid bracht haar vrede... Liefs, Arie |
|
| hiljaa: | Woensdag, augustus 17, 2005 13:33 |
| droef is het maar ja het gebeurt vaker dan je denkt!! en niet alleen de ouders maar ook andere familieleden ...... knufliefs--hiljaa--mooi verwoord! |
|
| Auteur: Riann | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 17 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||