Moment van eenzaamheid
Een vlaag van verdriet
Komt mijn ziel binnen
Voel weer die wanhoop
Die leegte van binnen
Spontaan weer een traan
Precies als altijd
Het zijn die momenten
Die ik zoveel mogelijk mijd
Maar toch af en toe
Ik kan er niet omheen
Dan voel ik me zo eenzaam
Zo hopeloos alleen
Ik voel een groot gemis
Deel van mezelf verloren
Iets wat ik enorm lief had
Is niet meer als tevoren
Fouten zijn vergeven
Maar wat er ook gebeurd
De consequenties blijven
Komt mijn ziel binnen
Voel weer die wanhoop
Die leegte van binnen
Spontaan weer een traan
Precies als altijd
Het zijn die momenten
Die ik zoveel mogelijk mijd
Maar toch af en toe
Ik kan er niet omheen
Dan voel ik me zo eenzaam
Zo hopeloos alleen
Ik voel een groot gemis
Deel van mezelf verloren
Iets wat ik enorm lief had
Is niet meer als tevoren
Fouten zijn vergeven
Maar wat er ook gebeurd
De consequenties blijven
Reacties op dit gedicht
| Spinningpoessie: | Maandag, augustus 22, 2005 23:26 |
| echt een supergedicht, raakt me | |
| Cyrilla : | Maandag, augustus 22, 2005 23:20 |
| Echt super mooi gedicht... | |
| floreo: | Maandag, augustus 22, 2005 22:14 |
| heel erg mooi geschreven | |
| zanna-marie: | Maandag, augustus 22, 2005 22:11 |
| heel mooi ,,,men kan vergeven maar vergeten nooit hoe graag je dat soms zou willen,,,zanna | |
Over dit gedicht
| Auteur: lunatic meisje | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 22 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||