het leven leidde mij
en ik
verwond slechts
laatste overlevenden
schaterlach
met gesloten lippen
weet
dat beter relatief is
nee, dacht te weten
woorden vergaan
- gedachtes leken eeuwig,
zijn het zeker niet -
ze verliezen kracht
nabij het voelbaar einde
praat met regelmaat
over oppervlakkigheid
des te meer nu
diepgang vertroebelt
wil wel,
maar
kan niet schrijven
- geen beelden die raken -
voel de pijn niet
verdun het nogmaals
het tast intensiteit aan
van voorheen helder roze
geluk maakt de ommekeer
slechts koude winden
- misschien -
de enkele huivering
onwetendheid
zette me ertoe aan
haar hand los te laten
- wist niet -
dat de snelheid
van haar woorden
mij kon raken
en ik keerde terug