Het geven van een vijver
zacht blaast de wind door wuifend riet
voeten rusten langs de water kant
mijn ziel al weekend leeg
mensen groeten
handen zwaaien
voel me thuis
bij kleine golven
geen horizon
in lege verten
maar gewoon de andere waterkant
daar waar het denken
nog zuiver is
en watervrouwtjes
kruiken drenken
daar mag mijn stem zuchten
daar wil ik mijn ziel luchten
mijn waterkant
waar ik nooit hoef te vluchten
ik voel me fijn
in mijn dorpje zo klein
de stille ademing
voor mij de gewenste verademing
een aards zo klein stukje
maar voelt als mijn gelukje
heerlijk stil
hier telt ook mijn wil
terug via houten brug
met minder bagage op mijn rug
remie: | Zaterdag, augustus 27, 2005 08:33 |
dacht al en dat in je achtertuin...liefs Remie | |
Fata Morgana: | Vrijdag, augustus 26, 2005 23:33 |
Gedicht waarbij ik de beelden voor me zie, dank je voor het schetsen en delen, liefs Fata | |
m@rcel: | Vrijdag, augustus 26, 2005 18:56 |
heel mooi Liefs m@rcel |
|
KillingAngel: | Vrijdag, augustus 26, 2005 17:52 |
herkenbaar en mooi! Kus | |
Raira (Ria): | Vrijdag, augustus 26, 2005 16:52 |
in de natuur je zelf terug vinden ja één met alles dat geeft kans om te ruimen prachtig gedicht liefs Ria |
|
maria : | Vrijdag, augustus 26, 2005 16:46 |
voedend natuur prachtig beschreven kans tot afvloei laat beleven fijn weekend liefs, maria |
|
Lia : | Vrijdag, augustus 26, 2005 16:36 |
minder bagage.. scheelt kromme rug.. loop maar rustig en niet te vlug... | |
Auteur: Black Lord | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 26 augustus 2005 | ||
Thema's: |