niemand beseft het
Daar staat ze dan
Op de grens tussen realiteit en fantasie
Gaat ze het doen
Iedereen denkt van niet
Want zij is toch het geluk zelf
Maar dat is slechts een illusie
Ontstaan door het blind zijn
Van haar ‘vrienden’
Mensen die haar niet eens
Beschermen tegen de regen
Tegen de kou, de kilte
Ze rilt in de zon
Voelt warmte in de schaduw
Niemand gaat haar redden
Want iedereen verzint voor haar
Een zorgeloos bestaan
Op de grens tussen realiteit en fantasie
Gaat ze het doen
Iedereen denkt van niet
Want zij is toch het geluk zelf
Maar dat is slechts een illusie
Ontstaan door het blind zijn
Van haar ‘vrienden’
Mensen die haar niet eens
Beschermen tegen de regen
Tegen de kou, de kilte
Ze rilt in de zon
Voelt warmte in de schaduw
Niemand gaat haar redden
Want iedereen verzint voor haar
Een zorgeloos bestaan
Reacties op dit gedicht
| Lady_of_the_Fields: | Maandag, oktober 16, 2006 21:51 |
| Heej meid, lieverd, liefste.. ik zeg je ik zag het wel maar zag jij dat ik het zag maar soms niet wou zien bang om je te verliezen.. ik zie je zo graag meid.. miss u XX |
|
| -Black-Tears-: | Woensdag, augustus 31, 2005 20:31 |
| Heel herkenbare woorden. Worden hoe men je wil kennen. Erg deprimenrend is dat, weet ik uit eigen ervaring... Mooi gedicht. xxx |
|
| moongirl1982: | Woensdag, augustus 31, 2005 12:58 |
| ik hoop dat er toch iemand mag zijn die haar redden kan. veel sterkte, groet moongirl1982 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: J* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||