10 september 2004
*****
We lieten schemerlampjes branden
en dronken koffie achter het scherm
verwarmden aan kaarsen onze handen
mijn zus en ik voelden ons ferm
We dronken koffie in de kamer
en gingen dan weer naar haar toe
onwerkelijk, haar woonkamer
hier woonde lang ons lieve moe
Zo vredig lag ze daar te slapen
met in haar handen bijbelboek
morgen zou ze haar huis verlaten
begrafenis keek om de hoek
Het was niet eng bij haar te waken
zul je nooit bang zijn zei ze eens
als je mijn dood ooit mee zal maken
nu kamde ik haar haren en
bedacht dat toen opeens
We zijn nog eventjes gaan slapen
en lieten alle lichtjes aan
het zou haar laatste thuiszijn wezen
vanmiddag zal ze voorgoed haar huis uitgaan
Vaarwel mama
*****
Jannie/10 september 2005
switi lobi: | Zaterdag, september 10, 2005 13:44 |
Oh lieverd, met heel mijn hart voel ik met je mee....liefsliefs en een dikke troostkus van switi lobi | |
psychin: | Zaterdag, september 10, 2005 11:57 |
ja het blijven van die dagen die gekoesterd worden,even naar het graf,kaarsje branden, even er weer bij stil staan. lia |
|
Niniki: | Zaterdag, september 10, 2005 10:48 |
Het blijven dagen die je in je herinnering elk jaar weer opnieuw beleefd, hé? Ik ook hoor lieverd. Sterkte weer op deze dag! Een kaarsje hoort daarbij. knuffie Nini |
|
westland: | Zaterdag, september 10, 2005 10:19 |
heel mooi geschreven Jannie,ja dat zijn van die dagen die vergeet je nooit.liefs jany. | |
hiljaa: | Zaterdag, september 10, 2005 08:25 |
voelend...! droefmooi neergeschreven gewoon stil ben ik bij je in gedachten! knufliefs--hiljaa-- |
|
Klaes: | Zaterdag, september 10, 2005 08:01 |
integer mooi verwoord in diepe herinnering Groet/KLaes |
|
Lia : | Zaterdag, september 10, 2005 07:24 |
het zijn dagen die altijd moeilijk en zwaar zijn. ..knuffies.. | |
Jannie Hoogendam: | Zaterdag, september 10, 2005 03:57 |
Voor hen die het verkeerd begrijpen: het is vandaag een jaar geleden dat wij haar, mama, naar het graf brachten liefs Jannie |
|
L.Bert: | Zaterdag, september 10, 2005 01:49 |
Lieve Jannie, ik weet niet wat ik nu moet schrijven. Weet je, "sterkte" wil ik schrijven. Maar ik wil ook over jouw tranen schrijven en over de dagen die voorbij zijn en nog gaan komen. Ik zal het niet doen. Ik zou het niet kunnen. Wat ik zeggen wil is eigenlijk heel gewoon. Ik zal in gedachten bij je zijn. | |
Janette Scharenborg: | Zaterdag, september 10, 2005 01:36 |
in stilte met respect gelezen, veel liefs Janette | |
m@rcel: | Zaterdag, september 10, 2005 00:51 |
stilmakend.... en in stilte gelezen Gecondoleerd Heel veel sterkte knuff m@rcel |
|
Riann: | Zaterdag, september 10, 2005 00:46 |
Hier ben ik stil van..het raakt...voor jou een warme knuffel..sterkte | |
Auteur: Jannie Hoogendam | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 10 september 2005 | ||
Thema's: |