Samen en toch Alleen
Soms kan je iemand niet helpen,
Vaak is er meer aan de hand,
Steun bieden en wonden willen stelpen,
Dan sta je aan een zijlijn, aan de kant,
Het kost tijd voor een wond om te helen,
Iemand met veel meer pijn dan ik,
Steun betekend niet veroordelen,
En soms dat ik door iemand heen prik.
Een confrontatie blijft dan niet uit,
De pijn, het verleden herleefd,
Ik voel het verdriet dat daar uit spuit.
Weer verdriet mee beleeft.
Mijn hart gaat uit naar zo’n iemand
Stiekem huil ik ook een beetje mee,
Ook machteloos sta ik aan de kant,
Samen en toch alleen kijkend over de zee.
~~Lianne~~
Reacties op dit gedicht
| vangheluwe linda: | Donderdag, september 27, 2001 16:29 |
| mooi gedicht.soms kan een beetje steun al voldoende om die persoon te helpen.groeten linda | |
Over dit gedicht
| Auteur: Shaumelia | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 27 september 2001 | ||
| Thema's: | ||