Zeg Trijntje, je zingt van een kleine jongen
die moet vechten, maar als je handen gebonden
zijn met touwen van zeer, wat blijft er dan
over, moet je schoppen met voetjes
die het lopen nog amper hadden geleerd?
Een wijze les sprak slechts de televisie
met twee zenders in zwart wit
en in gedachten zie ik dat kereltje
die in zijn pyjama achter de tafel verscholen zit
Ach, hij is nog klein maar toch noemt men
hem al ouwe heer, hehe,,deze wereld is snel, ja
razendsnel, het touw snijdt in zijn polsen,
hij is nu volwassen, zie je wel?
Gekkenhuis
de paalzitter : | Dinsdag, september 20, 2005 22:45 |
mooi gedicht zal me netjes gedragen wie weet krijg ik dan nog wat van ome Sint | |
hiljaa: | Dinsdag, september 20, 2005 20:51 |
alle gekheid op een stokje!! ik denk dat ik te moe ben!! knufliefs--hiljaa-- |
|
Will Hanssen: | Dinsdag, september 20, 2005 19:58 |
Ik wou dat ik die kleine nu even kon knuffelen..... Liefs, Will |
|
Rien de Heer: | Dinsdag, september 20, 2005 19:09 |
Ben je nu weer Jan Klaasen....tis allemaal niet meer bij te houden..... Groetjes, Rien. |
|
m@rcel: | Dinsdag, september 20, 2005 13:50 |
voelbaarrakend geschreven Liefs m@rcel |
|
sunset: | Dinsdag, september 20, 2005 11:06 |
Rakend, voelbaar dit. Ook al wordt het met een sausje van ironie bedekt. Liefs, sunset |
|
Innerchild: | Dinsdag, september 20, 2005 08:22 |
Oepsi floepsi :onthoud mag ook zonder t ... tja ... nog niet zo lang wakker ... *geeuw* | |
Innerchild: | Dinsdag, september 20, 2005 08:21 |
Stil ben ik voor deze woorden maar evenzeer voor wat Maria schrijft ... hoe dan ook ... het blijft pijnlijk ... maar onthoudt: door je ervaring en door de woorden die je nu schrijft heb je anderen iets te geven ! Liefs / Innerchild |
|
Lia : | Dinsdag, september 20, 2005 06:25 |
groot..zo groot en zo klein van binnen... knuf, |
|
Lievelingetje45: | Dinsdag, september 20, 2005 06:03 |
Prachtig weer! Liefs |
|
maria : | Dinsdag, september 20, 2005 01:45 |
kan zijn dat trijntje zelf ooit vast heeft gezeten pijnlijk en angstig verscholen maar in koppigheid niet opgeven heeft in de strijd al waren valkuilen doodeng op de loer en enkel maar haar knuistje uitsteekt naar de kleine jongen omdat ze weet dat pijn soms nog intenser kan voelen juist in volwassenheid ....... |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 20 september 2005 | ||
Thema's: |