De onmacht, pijn, verdriet door alles wat er in de wereld van vandaag gebeurt, en de pijnen, onzekerheid die ik bij de anderen voel, waren aanleiding tot dit drieluik.
zielendoder (1)
vlammend zonnedragend avondschemer
langzaam kruipt een angst omhoog
en in duisternis voor eeuwig
krijg ik nimmer tranen droog
nu ik leef in ’t rijk van schaduw
bij de donkere heer van pijn
en het middernachtelijk wenen
enkel nog mijn zang zal zijn
kwellen onschuldengelen
mij tot in mijn diepste merg
in dit kwaalvolle gevang
onder deze helleberg
’k ben verloren in een folter
waar het licht maar zelden, zwak
en het enkel doodsgereutel
mij mijn laatste wil ook brak.
**********
sunset 20-09-2005
**********
| Riann: | Dinsdag, september 20, 2005 17:46 |
| Ik kan alleen maar zwijgen..liefs | |
| chocaatje: | Dinsdag, september 20, 2005 11:15 |
| Heel mooi. liefs mieke | |
| psych: | Dinsdag, september 20, 2005 08:53 |
| zwijgzaam stil luistert toch mijn hart liefs... |
|
| L.Bert: | Dinsdag, september 20, 2005 08:41 |
| Heel mooi vers, wel duister. | |
| *anneke van dijk*: | Dinsdag, september 20, 2005 08:31 |
| eigenlijk denk ik, hoop ik, dat de ziel niet gedood kan worden, wel het ego intens! namasté en espavo, Anneke |
|
| Lievelingetje45: | Dinsdag, september 20, 2005 08:30 |
| Zeer prachtig gedaan van jouw! Ze zijn alle drie even prachtig! Meelevend neergezet! Liefs |
|
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: bieke | ||
| Gepubliceerd op: 20 september 2005 | ||
| Thema's: | ||