Wonderdokter
Er wacht een donkere achterkamer daar
als niets meer baat en pijn te lang
alleen maar groeit, de koperen hang-
Christus met geschrift en kandelaar
Het licht buigt diep en in tinten
van een niet te schilderen tafreel
Kilhuiver bekruipt de ruggengraat
hakt zich gaten in elk lichaamsdeel
Er roert een iets in de kamer, dat zich
alleen hier in woord ontmoeten laat
gezondheid wordt gegeven of de raad
neem afscheid en delf uzelf een graf
als niets meer baat en pijn te lang
alleen maar groeit, de koperen hang-
Christus met geschrift en kandelaar
Het licht buigt diep en in tinten
van een niet te schilderen tafreel
Kilhuiver bekruipt de ruggengraat
hakt zich gaten in elk lichaamsdeel
Er roert een iets in de kamer, dat zich
alleen hier in woord ontmoeten laat
gezondheid wordt gegeven of de raad
neem afscheid en delf uzelf een graf
Reacties op dit gedicht
| L.Bert: | Dinsdag, september 20, 2005 10:08 |
| Een heel mooi gedicht. De laatste regel: "neem afscheid en delf uzelf een graf" kan mij niet zo bekoren maar ik ga er maar van uit dat hier de dichter spreekt en niet meer dan dat. | |
| sunset: | Dinsdag, september 20, 2005 09:35 |
| Beeldend, treffend overbrengend verwoord. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 september 2005 | ||
| Thema's: | ||