Wakende vleugels
moe gestreden
rust een oude wolf
in kreupelhout
zijn kreunen is zacht
door de pijnen
van jaren
zilver grijs
zijn versleten vacht
einde van zijn laatste kracht
de maan verlicht
en gele ogen schitteren
een zachte huil
trots zijn kop geheven
zijn laatste groet geven
in al zijn glans
dan een zucht
als kleine vleugels
de wolf strelen
een bloemen kelk
als mystieke beker
die de wolf laat drinken
een kring in fluister
geroezemoes
en zachte stemmen
energie stroomt door wolven lijf
herstel gloeit in zijn ziel
waar gele ogen tranen
het was geen tijd
de wolf mag door
want vleugels waken
***Wim****
Mathilde: | Donderdag, september 22, 2005 21:22 |
schitterend verwoord weer, heel mooi! liefs, mathilde |
|
kimW: | Donderdag, september 22, 2005 16:01 |
mmm wolf weer... error error error hallo? is daar iemand? *knipoog*Kim |
|
Lia : | Donderdag, september 22, 2005 13:12 |
ik geef de wolf een knuffie... knuffff | |
chocaatje: | Donderdag, september 22, 2005 12:58 |
De eerste helft dacht ik, is dit een afscheid van de wolf. Maar gelukkig niet. Prachtig gedicht liefs mieke | |
*anneke van dijk*: | Donderdag, september 22, 2005 11:17 |
heerlijk toch, dat er een engel is die over je waakt... prachtig gedicht!! namasté en espavo, Anneke |
|
Renate-td-: | Donderdag, september 22, 2005 11:09 |
Schitterend... liefs, Renate |
|
Niniki: | Donderdag, september 22, 2005 11:07 |
Pfffffff, slik.........kippenvel. knuffie Nini |
|
keiko: | Donderdag, september 22, 2005 10:11 |
het is inderdaad nog geen tijd en wakende vleugels zullen er altijd voor de wolf zijn.. liefs van keiko... |
|
L.Bert: | Donderdag, september 22, 2005 09:06 |
Wéér genoten van dit verrassende ontroerende gedicht. | |
remie: | Donderdag, september 22, 2005 07:40 |
kom wolfje er tegenaan, doorlopen....liefs Remie | |
Auteur: Black Lord | ||
Gecontroleerd door: bieke | ||
Gepubliceerd op: 22 september 2005 | ||
Thema's: |