Vroeger leeft niet meer
In rust kabbelen wolken voorbij.
Iemand zingt over liefde, dood
en het stilstaan bij dingen.
De tijd dwarrelt ongestoord verder.
Ratio stormt mijn wereld binnen.
Ongevraagd, rusteloos, respectloos.
De spiegel van een ver verleden
wordt stilaan transparant.
De kleine jongen, amper 6,
spelend met geschaafde knieën,
worstelend met te grote boekentas,
hij redt het niet.
Iemand zingt over liefde, dood
en het stilstaan bij dingen.
De tijd dwarrelt ongestoord verder.
Ratio stormt mijn wereld binnen.
Ongevraagd, rusteloos, respectloos.
De spiegel van een ver verleden
wordt stilaan transparant.
De kleine jongen, amper 6,
spelend met geschaafde knieën,
worstelend met te grote boekentas,
hij redt het niet.
Reacties op dit gedicht
| maneschijn: | Zondag, oktober 02, 2005 16:31 |
| Deze jongen heeft het -thank God- wél gered. Meer dan dat zelfs; hij is erin geslaagd zichzelf tot een prachtcreatie te maken. Iets om trots op te zijn ... ... net als dit dichtseltje! (Dat ik overigens al -tig maal heb gelezen alvorens te besluiten over te gaan tot reageren.) x |
|
| Sheena: | Vrijdag, september 23, 2005 15:22 |
| mooie beelden vol melancholie, voor mij zegt strofe 3 in de essentie, echt alles al, de twee ervoor zijn mooi, maar strofe 3 springt eruit. | |
| sunset: | Vrijdag, september 23, 2005 11:53 |
| Zo droef-zacht nostalgisch teder-mooi verwoord. Liefs en fijne dag, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Janesh Handra | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 23 september 2005 | ||
| Thema's: | ||