Hans Winter: | Maandag, september 26, 2005 21:20 |
geen groter geestelijk voedsel hadden wij dan paaltje rammen, pingelen om dat ding van de ander omver te loeieren, hoe bracht je dus je moeder aan het verstand dat eten het spel niet al te lang mag onderbreken, een probleem, naar nu blijkt, van alle tijden. groetje, hans |
|
Dirk Hermans: | Maandag, september 26, 2005 20:23 |
een heel mooi gedicht liefs Dirk |
|
m@rcel: | Maandag, september 26, 2005 15:32 |
wat een prachtig gedicht heel mooi geschreven Knuff/liefs m@rcel |
|
Augustijntje: | Maandag, september 26, 2005 09:52 |
Kon wel mijn moeder zijn die dit over mijn broers schreef :o)..herkenbaar...heel mooi!! x! |
|
Niniki: | Maandag, september 26, 2005 00:37 |
hihih........een grote bel ophangen? Knuffie Nini |
|
~black angel~: | Maandag, september 26, 2005 00:32 |
haha, leuk. kinderen hé. mooi gedicht met een verassend eind, zoals L.Bert al zei. trusten en liefs, |
|
L.Bert: | Maandag, september 26, 2005 00:29 |
Prachtig gedicht zeg met een verrassend einde. | |
Auteur: Babette Jeanne | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 26 september 2005 | ||
Thema's: |