in de stilte van de nacht
In de stilte van de nacht
komen de gedachten weer
over het leven van weleer
zo naief en onbezonnen
met potentieel zo onontgonnen
als ik je aankijk
weet ik waarvoor ik leef
en liefde geef
jij als kind
bent zo onbevangen
als een frisse lentewind
jouw liefde verwarmt mijn gemoed
en ik schonk jou mijn liefde voorgoed
zolang jij en ik
positief met elkaar omgaan
kan er niets verkeerd gaan
ik wens je een lang en gelukkig leven mijn kind
waarin je veel liefde aan anderen mag blijven geven.
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Maandag, september 26, 2005 20:22 |
| zeer mooi liefs Dirk |
|
| poky: | Maandag, september 26, 2005 18:37 |
| liefdevol mooi,graag gelezen,poky | |
| moongirl1982: | Maandag, september 26, 2005 14:46 |
| mooie woorden, groet moongirl1982 |
|
| psych: | Maandag, september 26, 2005 09:46 |
| herlijk..liefde vol | |
| De Voddenfilosoof: | Maandag, september 26, 2005 07:51 |
| Een geval ongeneesbare moederliefde? | |
| Sterrebos: | Maandag, september 26, 2005 06:34 |
| Heerlijk !! Doe rustig aan vandaag. Liefs |
|
| m@rcel: | Maandag, september 26, 2005 00:58 |
| heel mooi liefdevol geschreven prachtig Slaap lekker m@rcel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moonwoman | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 26 september 2005 | ||
| Thema's: | ||