vriezerik
(uitdaging INNERCHILD)
ik weet nog hoe jij zo schattig
ineens en zomaar je hart opende
aan de hele hele wereld
want ze waren je liefde waard
en gehuld in het kleed van je onschuld
je ziel als warme broodjes
aan de mensen schonk
in hun honger naar gevoelens
ook die dag scheen de zon
toen je blik plots verstarde
en het je aan elk gevoel ontbrak
alle kleuren werden wit
en de regenboog die je was
werd een vaag schijnsel in de lucht
hier waar jij nu bent
is het moordend koud
je bloed, die stroom van ooit
blijft bevroren achter in de kilte van je lichaam
en haalt al lang je hart niet meer
je hoofd, de ijspiste van je denken
laat elke gedachte zo maar varen
nog voor ze van betekenis kan zijn
maar dit is wat je wou
de warmte die licht gaf aan je bestaan
met een kwinkslag van je geest
voor eeuwig tot leegte bevriezen
je bent hier
waar het leven dood is
omdat je het zelf wou
maar ik blijf van je houden
wie en waar je ook bent,
vriezerik…
ik weet nog hoe jij zo schattig
ineens en zomaar je hart opende
aan de hele hele wereld
want ze waren je liefde waard
en gehuld in het kleed van je onschuld
je ziel als warme broodjes
aan de mensen schonk
in hun honger naar gevoelens
ook die dag scheen de zon
toen je blik plots verstarde
en het je aan elk gevoel ontbrak
alle kleuren werden wit
en de regenboog die je was
werd een vaag schijnsel in de lucht
hier waar jij nu bent
is het moordend koud
je bloed, die stroom van ooit
blijft bevroren achter in de kilte van je lichaam
en haalt al lang je hart niet meer
je hoofd, de ijspiste van je denken
laat elke gedachte zo maar varen
nog voor ze van betekenis kan zijn
maar dit is wat je wou
de warmte die licht gaf aan je bestaan
met een kwinkslag van je geest
voor eeuwig tot leegte bevriezen
je bent hier
waar het leven dood is
omdat je het zelf wou
maar ik blijf van je houden
wie en waar je ook bent,
vriezerik…
Reacties op dit gedicht
| Innerchild: | Maandag, september 26, 2005 19:49 |
| maar ik blijf van je houden wie en waar je ook bent, vriezerik ... en het zal weer dooien ! Jawel, heer Jef, wederom zeer geslaagd ... met een diepte die zeer voelbaar is! U bent geslaagd ! |
|
| Renate-td-: | Maandag, september 26, 2005 14:28 |
| Ik heb tot twee keer toe viezerik gelezen.. maar nu snap ik het ;-) Liefs, Renate |
|
| Mathilde: | Maandag, september 26, 2005 12:14 |
| helemaal goed! lekker apart! liefs, mathilde |
|
| hiljaa: | Maandag, september 26, 2005 10:30 |
| zeer speciaal knufliefs--hiljaa-- |
|
| L.Bert: | Maandag, september 26, 2005 10:14 |
| Ook al ijskoud! Komt dat door de herfst? Werkelijk een prachtig gedicht, boeiend. Een bijzondere titel in het slotwoord. | |
| psych: | Maandag, september 26, 2005 09:31 |
| ohhh,,,heerlijk gedicht gr,,, |
|
| Jannie Hoogendam: | Maandag, september 26, 2005 08:51 |
| Zoooo, dat is een koude douche op het eind.hiihih... Goed gedaan en gooi het er maar uit; lucht op Liefs Jannie |
|
| De Voddenfilosoof: | Maandag, september 26, 2005 08:26 |
| Apart, zeer apart! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 26 september 2005 | ||
| Thema's: | ||